Jak już wspominałem wcześniej. A największe wrażenie wywołał na mnie Stary Browar. Spędziłem w budynku półtorej godziny, zaglądając w każdy jego kącik. Na złość właścicielom sklepów zainteresowany byłem głównie architekturą. No i tymi, no… laskami. 😛

Idę sobie wieczorem ze znajomymi po mieście, patrzymy a tu nagle ze sklepu wybiega dwóch łebków w kapturach i dają nogę przez trawnik. W rękach każdy trzyma browary i chipsy. :/

– Idę spać. Czekolada mi się skończyła.

– Ty, Agnieszka to z którego roku jest?
– Z trzydziestego szóstego.
– Eee, to młoda dupa jeszcze…

I było fajnie. Ale napiszę coś o tym, jak będę mniej zmordowany.
Eee, poprawka – wczoraj byłem w Poznaniu. 🙂

Stoję sobie dzisiaj przed sklepem zoologicznym, w jednym ze szczecińskich centrów handlowych. Na wystawie sklepu stoją dwa wielkie akwaria. Jedno urządzone standardowo, a drugie w klimacie rafy koralowej. Pływa w nim Dori, Nemo i kilka innych, kolorowych rybek. Mieszka w nim też kilka żywych ukwiałów. To właśnie na nie patrzę. Obok mnie stoją dwie baby od plotek i telenoweli. Jedna tłumaczy drugiej:
-To jest też jakaś ryba, w kształcie takiego kwiata. Tak, bo ja oglądałam na Discovery, to wiem.

Jem właśnie kolację. Chlebek z pasztetem. Dwie kromki z francuskim, przywiezionym przez rodzinkę i dwie z naszym, polskim. Te dwie rzeczy, leżące na moich kanapkach, są od siebie tak różne, iż nie wyobrażam sobie, jak można było nadać im tą samą nazwę. :/

Beautiful friend.
This is the end.
My only friend, the end…

Powodzenia Tritku. :*